سوء مصرف لیتیوم

 

علائم مسمومیت با لیتیوم:

اسهال

گیجی

تهوع

دردهای شکمی

استفراغ

ضعف، خوابالودگی

لرزش دست

اشکال در تکلم

تشنج

کما

اگر فکر می کنید بیش از دوز تجویز شده لیتیوم مصرف کرده اید، به سرعت مصرف آن را قطع کنید و  بلافاصله به یک مرکز پزشکی مراجعه کنید. در چنین شرایطی از رانندگی بپرهیزید.

نباید ها:

در صورت فراموش کردن یک دوز، بری جبران ،دوز بعدی خود را افزایش ندهید.

از قطع ناگهانی لیتیوم خودداری کنید.

درصورتی که علائم مسمومیت دارویی دارید، مصرف را قطع کنید اما به یاد داشته باشید حتی فاصله ی چندساعت تا دریافت مراقبت های پزشکی علائم مسمومیت را تشدید می کنند.

در صورت بروز علائم مسمومیت تا زمان آزمایش خون بعدی صبر نکنید.

 مسمومیت ناشی از سوء مصرف لیتیوم به اندازه ی بروز مسمومیت با موادی مثل مرگ موش خطرزا ست.

منبع

مصرف کدام داروها در دوران بارداری ترجیح دارد؟

 

لیتیوم: اثبات شده که لیتیوم تنها دارویی است که در صورت استفاده در دوران بارداری  میزان عود مجدد بیماری را از 50% تا کمتر از 10% کاهش می دهد. زنانی که تمایل به شیردهی دارند باید بدانند که لیتیوم از طریق شیر مادر منتقل می شود. خون نوزادانی که شیر مادر مصرف می کنند باید به طور مرتب برای سنجش میزان لیتیوم مورد بررسی قرار گیرد.

تگرتول- دسته C

اکثر متخصصان معتقدند تگرتول فقط در غیاب هرنوع راه حل دیگری باید در دوران بارداری تجویز شود. با این حال، آگاهی از یک بارداری ناخواسته ممکن است مدتی طول بکشد و در طول این مدت تگرتول می توند آسیب های جبران ناپذیری به جنین بزند. برای مادرانی که تصمیم به ادامه ی مصرف تگرتول می گیرند، معمولا ویتامین K تجویز می شود تا به رشد قسمت های میانی صورت جنین و تشکیل فاکتورهای انعقاد خون کمک کند.

لازم است بدانید که خانم هایی که پس از لقاح شروع به مصرف تگرتول می کنند خطر آسیب های شدیدتری را برای جنین ایجاد می کنند ( مانند اختلالات نادر خونی و از کار افتادن کبد جنین )، در حالیکه این خطرات در خانم هایی که پیش از بارداری هم تگرتول مصرف می کردند کمتر است . تگرتول با شیردهی تداخلی ندارد.

الانزاپین – دسته C

تحقیقات اولیه نشان می دهند که زیپرکسا ( الانزاپین ) ، که توسط سازمان نظارت غذایی و دارویی آمریکا (FDA) برای درمان مانیا تایید شده است، با نقص های جنینی ارتباطی ندارد. با این حال، الانزاپین با افزایش وزن، دیابت بارداری  ، و افزایش فشار خون مرتبط است. افزایش وزن، افزاش سطح قند خون، و فشار خون باید در خانم های بارداری که این دارو را مصرف می کنند به طور مرتب بررسی شود.

شوک تراپی (ECT)

در خانم های باردار، استفاده از شوک تراپی بر تحمل اپیزودهای درمان نشده، یا مصرف داروهای خطرآفرین ترجیح دارد. تا به حال عوارضی در دوران بارداری برای این روش شناخته نشده است.

لمیکتال ( لاموتریژین) – دسته C

تا به حال اثبات نشده است که این دارو خطر آسیب های جنینی را افزایش بدهد. بعضی داده ها نشان داده اندکه لمیکتال ریسک ابتلا به لب شکری را بالا می برد، اما این داده ها هنوز قابل استناد نیستند.

دستورالعمل FDA می گوید " لاموتریژین باید  تنها در صورتی در دوران بارداری استفاده شود که مزایای آن بر مضرات آن برتری داشته باشند."

لمیکتال از طریق شیر مادر منتقل می شود، و استفاده از این دارو در دوران شیردهی توصیه نمی شود.

 

منبع 1 و 2

دپاکین، دپاکوت، والپروات سدیم، والپیروییک اسید، اورلپت

دپاکین، دپاکوت، والپروات سدیم، والپیروییک اسید، اورلپت... 

همه این نام ها فرم های متفاوتی از والپروییک اسید هستند که با تفاوت های اندکی به عنوان داروی ضدتشنج در بیماری صرع، درمان بعضی سردردهای میگرنی، و تثبیت کننده ی خلق در اختلال دوقطبی استفاده می‌شوند.

عوارض

رایج ترین عوارض مصرف دپاکین (بیش از 5%) در بزرگسالان شامل تهوع، گیجی، استفراغ، دردهای شکمی، رش (دانه های روی پوست)، اسهال، افزیش اشتها، لرزش، افزایش وزن، درد پشت، سردرد، تب، انورکسی ، یبوست، علائم آنفولانزا، برونشیت، بی خوابی، افسردگی اند.

به دلیل تاثیر قابل توجهی که دارو در اولین مراحل تجویز روی آنزیم های کبدی دارد آزمایش های خون شامل بررسی آنزیم های کبدی به طور منظم به شدت توضیه می شوند. همچنین اگر شما سابقه ی بیماری های کبدی مانند هپاتیت دارید باید در این مورد به پزشک خود اطلاع دهید.

o        لرزش معمولا چندساعت پس از مصرف دارو و زمانی که دوز دپاکین به بالاترین مقدار خود در خون می رسد احساس می شود. مصرف کافئین این وضع را تشدید می کند.

        خوابآلودگی  یکی از علائم رایج در مراحل اولیه ی مصرف دارو است، با مشورت پزشک دارو را قبل از خواب مصرف کنید. تا زمانی که این علائم برطرف نشده اند از رانندگی و کار با وسایلی که نیاز به تمرکز زیاد دارند بپرهیزید.

        ریزش مو از علائمی است که کمتر از افزایش وزن مشاهده شده است. حدود 10% افراد چنین عارضه ای را گزارش می کنند.

o      افزایش وزن  طبق تحقیقاتی که روی بیماران مبتلا به صرع صورت گرفته حدود نیمی از بیماران این عارضه را گزارش کرده اند. کاهش کالری مصرفی، ورزش، و مصرف میوه و سبزیجان در کنترل وزن به شما کمک می‌کنند.

        تغییرات روحی و روانی

 دپاکین می تواند خود موجب افزایش مود سوینگ یا تغییرات نوسانی خلق شود. این تغییرات معمولا در بزرگسالان به صورت افسردگی و در کوردکان به صورت تحریک پذیری بروز می کنند. کاهش حافظه یکی از عوارض ناخوشایند مصرف دپاکین است.

موارد اضطرار:

1.       اگر بیش از مقدار تجویز شده دارو مصرف کردید، بلافاصله به اولین مرکز پزشکی مراجعه کنید.

سوء مصرف دارو منجر به بروز علائمی چون لرزش، بهت یا کاهش فعالیت های درکی و شناختی مغز که مانند مرحله ی نیمه هشایار است، مشکلات تنفسی، کما، و مرگ می شود.

 

2.       دردهای شکمی را جدی بگیرید. اغلب ، این دردها می توانند از علائم مشکلات لوزالمعده باشند. چنین مواردی بسیار نادر اما بسیار جدی هستند.

علائم پانکراس : دردهای شدید و ناگهانی شکمی، تهوع، استفراغ، یبوست، تب، لرز، سرگیجه.

3.       افکار یا تمایل به خودکشی یکی از عوارض نادر دپاکین است. در چنین مواردی فورا با پزشک خود تماس بگیرید.

 

4.       از کار افتادن کبد بسیار نادر است اما می تواند به مرگ ختم شود. علائم از کار افتادن کبد : درد شکم، حساس شدن شکم، ادرار تیره رنگ، زردی پوست یا چشم ها، تورم، تغییر رنگ در مدفوع ، تب یا سردرد، رش های پوستی، کاهش اشتها، تهوع، استفراغ.  در صورت بروز چنین علائمی فورا به یک مرکز پزشکی مراجعه کنید.

 

به یاد داشته باشید که در صورت بروز هریک از موارد بالا:

1-      به یک مرکز درمانی مراجعه کنید

2-      با روانپزشک خود تماس بگیرید تا در مورد تغییر دوز یا دارو شما را راهنمایی کند.

3-      در عین حال که مجبورید دارو را موقتا قطع کنید، بدین معنا نیست که بدون اطلاع پزشک از مصرف دارو خودداری کنید.

4-      چنین مواردی گرچه نادر هستند اما اتفاق می افتند و ناشی از اشتباه روانپزشک شما نیستند. افراد به گونه های مختلف به داروهای مختلف واکنش نشان می دهند.

5-      وظیفه و هدف شما و روانپزشکتان پیدا کردن دارویی است که مناسب شما باشد و این پروسه ممکن است مدتی طول بکشد و همراه با آزمون و خطا خواهد بود.

دوز تجویز

 تجویز دارو معمولا با دوز 200 میلی گرم شروع می شود و برای توقف اپیزودهای مانیا این دوز به سرعت افزایش می‌یابد تا خلق تنظیم شود.

در مورد مصرف دپاکین و بارداری به این مطلب رجوع کنید. 

منبع 1، 2

مصرف کدام داروها در دوران بارداری خطرناک است؟

سوال: آیا بین داروهای اختلال دوقطبی، دارویی وجود دارد که برای جنین خطرآفرین باشد؟

اول لازم است در مورد "دسته بندی بارداری" داروها صحبت کنیم. این دسته بندی برای بررسی تاثیرات خطرناک داروهای مصرفی توسط مادر بر روی جنین ، در دوران بارداری تهیه شده است. سازمان نظارت بر غذا و داروی آمریکا (FDA) دسته بندی  داروهای خطرآفرین برای جنین را تهیه کرده است.

 

دسته بندی داروهای مختلف	عوارض استفاده ی داروها در دوران بارداری بر روی جنین
دسته ی A	تحقیقات کنترل شده بر روی انسان خطری متوجه سلامت جنین را در سه ماهه ی اول بارداری نشان نداده اند ( و هیچ مدرکی دال بر ریسک در دوره های بعدی بارداری وجود ندارد ).
دسته ی B	تحقیقات کنترل شده بر روی بانوان باردار "یا" حیوانات دال بر بروز عوارض جانبی هستند، اما این بررسی ها ریسکی برای سلامت جنین در هیچ یک از دوره های بارداری نشان نداده اند.
دسته ی C	بررسی ها بر روی تولید مثل حیوانات حاکی از بروز عوارض جانبی برروی جنین  هستند و هیچ بررسی کنترل شده ای برروی انسان ها وجود ندارد. اما فواید بالقوه ی داروها در بعضی موارد مهم تر از ریسک های بالقوه ی مصرف دارو در دوران بارداری است.
دسته ی D	دلیل کافی بر اثرات خطرآفرین دارو روی جنین انسان وجود دارد که از طریق تحقیق بر روی انسان و تحقیقات مشابه به دست آمده است، ریسک مصرف دارو در دوران بارداری قابل مقایسه با فواید بالقوه ی آن نیست.
دسته ی X	تحقیقات بر روی حیوانات و یا انسان ها نشان از ناهنجاری های جنینی دارد و / یا دلایل کافی نشان از ریسک بروز عوارض جانبی برروی جنین انسان وجود دارد. ریسک مصرف دارو در دوران بارداری قابل مقایسه با فواید بالقوه ی آن نیست.
دسته ی N	سازمان نظارت بر غذا و داروی آمریکا این دارو را دسته بندی نکرده است

منبع

جواب:  تمامی داروها در آمریکا شامل دسته بندی مصرف در دوران بارداری می شوند. داروهای دسته ی X نباید در دوران بارداری تحت هیچ شرایطی مصرف شوند چرا که  برای جنین  بسیار خطرناکند. مصرف این داروها برای زنانی که در شرف بارداری و یا باردار هستند ممنوع است.

 

سه دارو در اختلال دوقطبی وجود دارند که در دسته ی X قرار می گیرند و در دوران بارداری و شیردهی خطرناک هستند:

·         Dalmane (generic flurazepam) – Cat X

·         Halcion (triazolam)- Cat X

·         Restoril (temazepam)- Cat X

 

همه ی این داروها از دسته ی بنزودیازپین ها هستند که به عنوان داروی ضداضطراب و آرام بخش استفاده می شوند.  هچنین این سه دارو در درمان بی خوابی مورد استفاده قرار می گیرند.

مصرف این داروها در دوران اولیه ی بارداری خطر آسیب به جنین را بالا می برد، و اگر شخص باردار در دوران بعدی بارداری این داروها را مصرف کند، نوزاد ممکن است دچار عوارض قطع دارو شود که در هفته های اول پس از تولد قابل مشاهده هستند. رایج ترین آسیب ها شامل شکاف کام و شکاف لب ( لب شکری) هستند.

همچنین این داروها نباید در دروان شیردهی مصرف شوند زیرا از طریق شیرمادر منتقل می شوند و می توانند منجر به عوارضی چون خوابالودگی و گیجی شدید در نوزاد شوند.

 

دپاکین – دسته ی D

آسیب جنینی: تراتوژن یا دوسر شدن جنین که منجر به مرگ می شود.

از آنجا که اثبات شده است دپاکین تاثیرات خطرناکی بر روی جنین دارد، بسیاری از متخصصان توصیه می کنند که بانوان پیش از بارداری شروع به مصرف داروی تثبیت خلق دیگری کنند. با این حال، نیمی از زنان بدون آمادگی باردار می شوند، و افرادی که دپاکین مصرف می کنند باید در مورد ادامه ی مصرف این دارو با پزشک خود مشورت کنند. اگر خانمی تصمیم به ادامه ی مصرف دپاکین بگیرد، مصرف دوز روزانه  در یک مرحله می تواند خطرناک تر از مصرف دوز در مقادیر کمتر و در چند نوبت باشد. پزشکان توصیه می کنند مقادیر کمتر از 1000 میلی گرم در روز در چند نوبت جداگانه و با فاصله مصرف شوند. همچنین توصیه می شود این دسته ازبیماران از ویتامین K برای جلوگیری از آسیب به سر و صورت جنین استفاده کنند. مصرف دپاکین در دروان شیردهی منعی ندارد.

این مطلب ادامه دارد.

منبع 1 و 2

 

 

لیتیوم

لیتیوم از دهه 1960 بعنوان کنترل کننده ی خلق دراختلال دوقطبی مورد استفاده قرار می گیرد. لیتیوم را به دلیل کارکرد دوگانه ش در کنترل مانیا و افسردگی، داروی طلایی در کنترل اختلال دوقطبی نامیده اند. این دارو در درمان مانیا، افسردگی و نوسان بین این دو حالت کارکرد موثرتری نسبت به داروهای دیگر نشان داده است. از همه مهمتر آنکه لیتیوم تنها دارویی است که خطر خودکشی را در اختلال دوقطبی کاهش می دهد.

برای اولین بار در سال 1949، مقاله ای درباره ی تاثیرگذاری لیتیوم بر روی اختلالی که آن زمان به شیدایی-افسردگی معروف بود، چاپ شد.
مشخص شده است که لیتیوم به عنوان بازدارنده ی Sunthase Kinase 3(GSK3) ریتم شبانه روزی بدن را در ارگان های مختلف منظم می کند.
در سال 2005 دانشمندان دریافتند که لیتیوم بر روی یک ژن به نام "رورا" که از جمله ژن های مسئول تنظیم ریتم بدن است، تاثیر مستقیم می گذارد و موجب افزایش زمان بین نوسانات خلقی و تنظیم خلق در طولانی مدت می شود.
این دارو در بیماری های هم خانواده با اختلال دوقطبی، مانند اسکیزوفرنی و افسردگی ماژور استفاده می شود. در موارد خاص از لیتیوم برای درمان سردردهای میگرنی استفاده می شود.

مضرات و فواید لیتیوم به شرح زیر خلاصه می شود:

نکات مثبت:

• ضد مانیا

• کاهش دفعات نوسان خلق

• ضد افسردگی

• کاهش افکار و احتمال ارتکاب خودکشی

 

نکات منفی:

• مشکلات گوارشی و افزایش وزن

• آسیب کلیوی و تکرر ادرار

• آسیب به تیروئید

• خستگی

• لرزش

• آشفتگی فکر

لیتیوم چه وقت تجویز می شود؟

اصولا لیتیوم برای درمان اپیزودهای مانیک (شیدایی) تجویز می شود. نشانگان دوره های مانیا هجوم افکار، خودبزرگ بینی، افزایش میل یا فعالیت جنسی، هذیان، توهم و کاهش نیاز به خواب تعریف شده اند. با این حال مطالعات نشان می دهند لیتیوم در کنترل نشانگان افسردگی، سایکوز و دوره های مختلط موثر واقع می شود.
برخی تحقیقات نشان می دهنداستفاده از لیتیوم در درمان افسردگی تک قطبی به همراه داروهای افسردگی، می تواند تاثیرگذار باشد.

عوارض لیتیوم

عوارض رایج لیتیوم که معمولا بعد از مدتی از بین می روند:

• افزایش تشنگی

• تکرر ادرار

• تهوع خفیف

• لرزش خفیف دست

• انقباض خفیف عضلات

• آکنه

اگر این عوارض به شکل آزاردهنده ای تشدید شدند یا از بین نرفتند با پزشک خود تماس بگیرید.
در صورت وقوع هریک از موارد زیر بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید:
استفراغ، اشکال در تکام، لرزش، تشنج، تاری دید، غش، کبودی ناخن ها، چشم درد، وز وز گوش، ورم گردن، ورم پاها

 

 

نکاتی که باید به خاطر داشته باشید

•  قبل از استفاده از داروهای بی حسی یا بیهوشی، به هنگام جراحی یا مراجعه به دندانپزشک، حتما به پزشک اطلاع بدهید که لیتیوم مصرف می کنید.

• اطمینان حاصل کنید که به مقدار کافی آب و نمک مصرف می کنید. لیتیوم بدن شما را دچار کم آبی و یا کمبود جدی سدیم می کند.

•  تعرق شدید، اسهال یا ابتلا به تب بالا می توانند میزان مقاومت بدن شما را در برابر لیتیوم کاهش دهند. در صورت وقوع هریک از موارد بالا با پزشک خود تماس بگیرید.

•  مصرف لیتیوم در دوران بارداری بسیار خطرناک است، در صورتیکه قصد بارداری دارید با روانپزشک خود در این مورد مشورت کنید. اگر متوجه شدید که در دوران مصرف لیتیوم باردار شده اید به سرعت با پزشک خود تماس بگیرید. همچنین در دوران شیرهی باید از مصرف لیتیوم خودداری نمایید. پزشک متخصص برای شما داروهای جایگزین تجویز خواهد کرد.

• آزمایش های چکاپ کلیه و تیرویید خود را جدی بگیرید و به هیچ وجه پشت گوش نیاندازید. آنزیم های کلیوی و کارکرد تیرویید شما به دستور پزشک در فواصل زمانی مشخص بررسی می شوند.

• اگر علایمی داشتید که حاکی از عدم بهبود یا بدتر شدن حال شما بودند، به هیچ عنوان مقدار لیتیوم مصرفی خود را کم یا زیاد نکنید. توجه داشته باشید که هرگونه تغییر ناگهانی و سرخود می تواند موجب مسمومیت های دارویی و ایجاد شوک شوند.

 

چرا لیتیوم من را چاق می کند؟

مانند بسیاری دیگر از داروهای مربوط به اختلال دوقطبی، لیتیوم باعث افزایش وزن شما می شود. یک دیدگاه این است که لیتیوم باعث افزایش تشنگی و تمایل افراد به نوشیدن مایعات پرکالری می شود. احتمال دیگر این است که سازوکار غدد مترشحه موجب افزایش ذخیره های چربی و کم کاری تیرویید وابسته به لیتیوم می شود، این روند منجر به کاهش سوخت و ساز بدن و نهایتا مصرف نشدن کالری های اضافی در بدن می شود.

یک بررسی در سال 99 در مقیاس مولکولی نشان داد که هدف لیتیوم در مغز، گیرنده هایی هستند که سروتونین تولید می کنند. سروتونین یکی از مهمترین انتقال دهنده های عصبی است که ترشح آن نقش مهمی در کاهش افسردگی وافزایش اشتها دارد. بنابراین مصرف لیتیوم موجب کاهش افسردگی ناشی از اختلال دوقطبی و افزایش اشتها می شود. [1]

 با این حال با کنترل میزان کالری مصرفی و افزایش فعالیت بدنی ملایم مثل پیاده روی روزانه می توانید در دوره های طولانی مدت مصرف لیتیوم، وزن خود را کنترل نمایید. سعی کنید در این دوران از مصرف نوشابه و آب میوه های شیرین خودداری کنید. برای رفع تشنگی از آب یا چای استفاده کنید.مصرف کافئین و مواد قندی خود را کنترل نمایید. الگوی غذایی خود را عوض نکنید، بخصوص لیتیوم باعث گرسنگی شبانه می شود! خیار یکی از میوه هایی است که فاقد کالری است و به رفع نسبی تشنگی شما کمک می کند. اگر یک رژیم غذایی و الگوی ورزشی منظم را دنبال کنید می توانید در این دوران حتی از وزن خود بکاهید! اگر به ورزش های سنگین علاقه دارید، نوشیدن آب را فراموش نکنید.

  

Keywords: lithium لیتیم

داروهای ژنریک چیستند؟ قابل اطمینانند؟ چرا ارزان‌تر هستند؟

داروهای مارک‌دار (Brand Name Medications) در مقابل داروهای ژنریک
در آمریکا داروهای مارک‌دار دارای حق امتیاز انحصاری هستند. ممکن است یک شرکت داروسازی، سال‌ها یا حتی دهه‌ها تحقیق و آزمایش انجام دهد تا یک داروی جدید را به بازار عرضه کند. قیمت بالای داروهای مارک‌دار ناشی به هزینه‌های قبلی‌ای باز می‌گردد که شرکت سازنده برای تولید آن دارو انجام داده. حق امتیاز انحصاری داروهای مارک‌دار معمولا بین 10 تا 20 سال دوام دارد.
با نزدیک شدن به پایان زمان حق امتیاز مذکور، هر شرکت داروسازی (حتی شرکتی که پیشتر تولید کننده همان دارو با مارک و حق امتیاز بود) می‌تواند تقاضای خود را برای تولید نوع ژنریک همان دارو اعلام کند. شرکت‌هایی که داروی ژنریک تولید می‌کنند، مجبور نیستند:

• تحقیقات اولیه منجر به تولید دارو را مجددا انجام دهند
• روی داروی مورد نظر آزمایشات کلینیکی انجام دهند
• مجددا برای دارو بازاریابی کنند

با کم کردن هزینه این عوامل از هزینه نهایی داروی ژنریک، به علت ارزان‌تر بودن این داروها نسبت به داروهای مارک‌دار پی می‌بریم.

الزامات داروهای ژنریک
بنا به ضوابط اداره غذا و داروی آمریکا (FDA)، یک داروی ژنریک برای کسب مجوز FDA باید:

• محتویات فعالش مشابه محتویات فعال سازنده اولیه‌ی دارو باشد (محتویات غیرفعال می‌توانند متفاوت باشند)
• از حیث قدرت و دوز مشابه نسخه اصلی باشد
• نحوه مصرف مشابه داشته باشد
• از نظر زیستی  مشابه باشد
• با نظارت FDA و تحت همان استانداردهایی تهیه شود که داروی اولیه تهیه شده

برای تشابه زیستی یک دارو با نمونه مارک‌دارش، باید در یک زمان مشخص، به همان اندازه از محتویات فعال را آزاد کند

این بدان معنی نیست که تمامی مشخصات نمونه ژنریک با نمونه مارک‌دار یکسان است. یک داروی ژنریک به خاطر علامت تجاری نباید شبیه نمونه اصلی مارک‌دار باشد. به علاوه، محتویات غیرفعال، چاشنی‌ها، پرکننده‌ها و رنگ‌ها می‌توانند متفاوت باشند.
 

مشکل داروهای ژنریک
در اغلب موارد داروهای ژنریک به همان اندازه نمونه‌های مارک‌دار، ایمن و موثر هستند؛ اما گاهی ممکن است مشکلاتی پیش بیاید. دلیل اصلی چنین مشکلاتی این است که محتویات غیرفعال (excipents) آنها با نمونه اولیه متفاوت است.
محتویات فعالی که به کنترل حمله کمک می‌کند در هر دو نوع دارو یکسان است اما موادی که به عنوان پرکننده، رنگ یا وصل‌کننده استفاده می‌شوند، گاهی فرق می‌کنند. گاهی این موضوع باعث تغییر در زمانی که صرف جذب آنها توسط معده و انجام فرابند آنها در بدن می‌شود خواهد بود. این موضوع ممکن است روی مقدار مورد نیاز دارو برای شما تاثیرگذار باشد
بعضی افراد به بعضی مواد غیرفعال حساسیت دارند. به علاوه بدن برخی افراد ممکن است به ترکیب کلی محتویات فعال و غیرفعال داروی شرکت خاصی عادت کند و تغییر این ترکیب -حتی اگر فرد به هیچ یک از محتویات جدید حساسیت نداشته باشد- ممکن است باعث تغییر در پاسخ‌دهی بدن به دارو شود.

مثال‌هایی از مشکل با داروهای ژنریک

• داروخانه کیمبرلی، یکی از داروهای مورد استفاده او را به جای تولید کننده سابق، از تولیدکننده دیگری تهیه کرد. دو هفته با گاز معده و اسهال طول کشید تا بدن او به داروی جدید عادت کند.
• داروخانه مارشا، دارویی که به وی عرضه می‌کرد را از پروزاک (Prozac) به یک داروی ژنریک (فلوکستین - fluoxetine) تغییر داد. این موضوع باعث حساسیت پوستی شدیدی شد که ناشی از یکی از محتویات غیرفعال داروی جدید بود.

 

توجه
نتیجه‌گیری نکنید که اگر نسخه شما از یک داروی مارک‌دار به یک نمونه ژنریک، یا از داروی ژنریکی به داروی ژنریک دیگر تغییر کند، حتما با مشکل مواجه می‌شوید. اگرچه می‌توانید نام شرکت تولیدکننده داروهای خود را جایی یادداشت کنید تا در زمان تهیه مجدد، از محصولات همان شرکت تهیه کنید.

رفع مسئولیت
این یک مطلب جامع و کامل نیست و به هیچ وجه جایگزین اطلاعاتی که دکترتان به شما می‌دهد یا در راهنمای داروها قید شده نخواهد بود.

 

ترجمه و تلخیص از اینجا 

داروی مشابه قیمت گران ارزان مشابه ایرانی orlept یا sodium valproate

گام‌های بهبودی برای افسردگی و اختلال دوقطبی

فراغت از علائم فقط اولین گام از درمان افسردگی یا اختلال دوقطبی است. بهبودی، یعنی بازگشت به زندگی‌ای که برایتان مهم است. بهبودی زمانی حاصل می‌شود که بیماری شما دیگر سد راهتان نباشد.

بهبودی چیست؟

تعریف SAMHSA از بهبودی عبارتست از:
بهبودی سلامت روان سفری از التیام و تغییر است که فرد مبتلا به مشکل روانی را قادر می‌سازد در اجتماع مدنظرش زندگی بامعنایی داشته باشد درحالیکه تلاش می‌کند تا به پتانسیل کامل خود دست یابد.

 

گام بعدی در بهبودی

افسردگی و اختلال دوقطبی، اختلالات خلقی و بیماری‌های فیزیکی واقعی‌ای هستند که خلق، افکار، بدن، انرژی و احساسات شخص را تحت تاثیر قرار می‌دهند. هر دو بیماری، خصوصا اختلال دوقطبی، دوره‌های گردشی را دنبال می‌کنند؛ بدین معنی که فراز و فرود (بالا و پایین) دارند.
درمان این بیماری‌ها هم می‌تواند فراز و فرود داشته باشد. خوب شدن یک شبه رخ نمی‌دهد. اینکه بخواهید زودتر بهتر شوید یا نگران باشید که هیچوقت بهتر نشوید طبیعی است. اما بدانید که شما می‌توانید بهتر شوید و اینکه نهایتا خود شمایید که مسئول بهبودیتان هستید. کارهای زیادی هست که می‌توانید برای کمک به خودتان انجام دهید.
فراغت از علائم فقط اولین گام از درمان افسردگی یا اختلال دوقطبی است. بهبودی، یعنی بازگشت به زندگی‌ای که برایتان مهم است. بهبودی زمانی حاصل می‌شود که بیماری شما دیگر سد راهتان نباشد. شما هستید که مشخص می‌کنید بهبودی برایتان به چه معنی‌ست.
شما حق دارید بر اساس نیازها و اهدافتان بهبود یابید. با دکترتان درباره اینکه برای بهبودی به چه چیزی نیاز دارید صحبت کنید. دکتر شما می‌تواند درمان‌ها و داروهایی که برای شما مناسب است را فراهم کند. در طول درمان شما این حق را دارید که درباره درمان‌هایی که روی شما انجام می‌شود سوال بپرسید و درمان‌هایی را که می‌خواهید انتخاب کنید.
همچنین می‌توانید در مورد اینکه تعریف بهبودی برای وضعیت شما چیست با یک مشاور، یکی از اعضای خانواده، یکی از دوستان یا افراد دیگری که مشکل شما را دارند مشورت کنید. تعریف شما از یک زندگی بامعنا ممکن است در مقاطع مختلف تفاوت داشته باشد. افسردگی و اختلال دوقطبی ممکن است تعیین هدف را برای شما دشوار کنند.
احتمال دارد گاهی فکر کردن به چیزهایی که برایتان مهم هستند  یا به آنها امیدوارید، غیرممکن به نظر برسد. اما در هر مرحله‌ای از بهبودی که باشید، تعیین هدف بخش مهمی از بهبودی شماست. در هر مقطعی، روی هر آنچه که می‌توانید کار کنید.

تعیین اهداف

شناسایی اهداف زندگی، بخش اصلی روند بهبودی‌ست. وقتی آینده‌ای را برای خود ببینیم، انگیزه پیدا می‌کنیم تا هرآنچه را که می‌توانیم برای رسیدن به آن آینده انجام دهیم. بسته به اینکه شما در کدام مرحله از بهبودی قرار دارید، اهدافتان می‌توانند بزرگ یا کوچک باشند.

 

از خود بپرسید:

• چه چیزی به من انگیزه می‌دهد؟
• به چه چیزی علاقه دارم؟
• اگر امکانش را داشتم، چه کاری را بیشتر انجام می‌دادم؟
• چه می‌خواهم؟
• به چه چیز اهمیت می‌دهم؟ یا قبل از بیماریم به چه چیز اهمیت می‌دادم؟
• دوست دارم زندگیم به چه سمتی پیش برود؟
• چه چیزی به من لذت و شادی می‌بخشد؟
• رویاها و آرزوهایم چه هستند؟

می‌توانید ابتدا از اهداف کوچک شروع کنید. ممکن است بخواهید در ابتدای هر روز یک هدف کوچک برای خود تعیین کنید. همینطور که در روند بهبودیتان به پیش می‌روید، به حوزه‌های مختلف زندگیتان نگاه کنید و به اهداف کوتاه‌مدت و بلندمدتتان بیندیشید.

 

مثال‌هایی از اهداف کوتاه مدت:

• برخاستن از رختخواب در ساعت خاصی از صبح
• به اتمام رساندن یک کار خانه

 

مثال‌هایی از اهداف بلندمدت:

• افزایش دانش و تجربه برای شغلی خاص
• تغییر موقعیتی از زندگی (مثلا پیدا کردن یک آپارتمان)
• بهبود رابطه با یک دوست یا عضو خانواده

به یاد داشته باشید در ابتدا اهدافتان را به گام‌های کوچک تقسیم کنید. مثلا تصور هدفی مثل «نقل مکان به یک شهر جدید» و برنامه‌ریزی یکباره برای آن کار مشکلی است. از خود بپرسید اول باید چکار کنید. برای اینکه نهایتا به آن هدف برسید، در حال حاضر چه کاری می‌توانید انجام دهید؟ این کار نه تنها شما را به هدفتان نزدیکتر می‌کند، بلکه باعث می‌شود احساس مثبتی ناشی از به انجام رساندن یک کار داشته باشید.

برای اینکه احساس بهتری داشته باشم چه کارهایی می‌توانم بکنم؟

• تفاوت بین علائم بیماری و خودِ واقعیتان را بدانید. دکترتان می‌تواند با نشان دادن تاثیرات بیماریتان روی رفتارتان به شما کمک کند که بین هویت واقعیتان و علائم بیماریتان تمایز قائل شوید. در مورد رفتارهایی که می‌خواهید تغییر دهید با صراحت برخورد کنید و برای این تغییرات، هدف تعیین کنید.
• به خانواده خود آموزش دهید و هر گاه ممکن است آنها را در درمان شریک کنید. آنها می‌توانند در شناسایی علائم بیماری، ردیابی رفتارها و بدست آوردن دید کلی به شما کمک کنند. آنها همچنین می‌توانند شما را تشویق کنند و به شما در برنامه‌ریزی برای مدیریت بحران‌های احتمالی آینده کمک کنند.
• سبک زندگی سالمی را برگزینید. بهبودی به معنی سبک سالم زندگی هم هست؛ که شامل خواب منظم، تغذیه سالم و دوری از الکل، مواد و رفتارهای پرخطر است.
• درمانی را که برای شما مناسب‌تر است پیدا کنید. با دکترتان در مورد تاثیر داروها -خصوصا عوارضی که شما را آزار می‌دهند- صحبت کنید. نموداری از خلقیات روزانه‌ی خود تهیه کنید تا بطور کامل با دکتر درباره‌ی آنها صبحت کنید. ممکن است لازم باشد دوز کمتر، بیشتر یا اصلا داروی دیگری را استفاده کنید. ممکن است لازم باشد زمان مصرف دارو از صبح به عصر تغییر کند تا با معده خالی مصرف نشود. شما و دکترتان انتخاب‌های زیادی برای امتحان کردن دارید. می‌توان عوارض را کم کرد یا کاملا از بین برد. این خیلی مهم است که قبل از هر گونه تغییر در داروها یا زمان مصرف آنها با دکترتان مشورت کنید.
• اگر می‌خواهید دوز مصرفیتان را تغییر دهید یا مصرف داروها را قطع کنید، ابتدا با دکترتان صحبت کنید. توضیح دهید که می‌خواهید چه چیز را تغییر دهید و چرا فکر می‌کنید این اقدام به نفع شماست.

 

درمان‌های افسردگی و اختلال دوقطبی

درمان مناسب به شما کمک می‌کند تا:

• به اهدافتان دست یابید
• نقاط قوت و توانایی‌هایتان را بهبود ببخشید
• بر اساس نیازهایتان برای سلامتیتان برنامه‌ریزی کنید
• بدون حضور علائم بیماری از زندگیتان لذت ببرید

درمان می‌تواند شامل برخی یا تمام این موارد باشد: تغییر سبک رواندرمانی، داروها، سبک حمایت اطرافیان، و تغییر سبک زندگی 

 

داروهای افسردگی و اختلال دوقطبی

دکترتان ممکن است یک یا چند دارو را برای درمان علائم بیماری شما تجویز کند. این داروها می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• تثبیت‌کننده‌های خلق: این داروها کمک می‌کنند تا فراز و فرودهایتان کنترل شوند. برخی تثبیت‌کننده‌های خلق، ضدتشنج هم خوانده می‌شوند؛ چون برای درمان صرع نیز کاربرد دارند.
• ضدافسردگی‌ها: این داروها به برطرف کردن علائم افسردگی کمک می‌کنند. انواع (دسته‌بندی‌های) مختلفی از ضدافسردگی‌ها وجود دارند.
• آنتی‌سایکوتیک‌ها: این داروها در اصل برای درمان علائم مانیا (شیدایی) بکار می‌روند. حتی اگر شما دچار توهم نباشید، این داروها می‌توانند سرعت افکار مسابقه‌ای و سبقت‌جو (Racing thoughts) را کم کنند.

 

مشاوره

انواع متعددی از گفتاردرمانی وجود دارند که به شما کمک می‌کنند تا با مشکلات زندگیتان مقابله کنید و راههای جدیدی برای مقابله با بیماریتان بیاموزید. تعیین اهداف بخش مهمی از گفتاردرمانی است. گفتار درمانی همچنین می‌تواند به شما کمک کند تا:

• بیماریتان را بشناسید
• به ترس‌ها و احساس ناامنی‌تان چیره شوید
• با اضطراب (استرس) مقابله کنید
• تحلیل وقایع تلخ گذشته
• شخصیت واقعیتان را از نوسانات خلقتان که به علت بیماری است، تمییز دهید
• محرک‌هایی را که می‌تواند علائم بیماریتان را تشدید کنند بشناسید
• روابطتان با دوستان و اعضای خانواده را بهبود ببخشید
• روال روزمره‌ی پایدار و قابل اتکایی را بنا کنید
• برای مقابله با بحران‌ها برنامه‌ریزی کنید
• بفهمید چرا موارد مختلف شما را آزار می‌دهند و در مورد آنها چه کار می‌توانید بکنید
• به رفتارهای مخربی مثل شرب خمر، استعمال مواد، ولخرجی و روابط جنسی پرخطر پایان دهید
• علائمی مثل تغییر در تغذیه یا خواب، عصبانیت، اضطراب، کج خلقی و زودرنجی یا احساسات ناخوشایند را شناسایی کنید

 

Peer Support 

مترجم: ارتباط با افرادی که مشکل شما را دارند و احساسات و رنج‌های شما را تجربه کرده و درک می‌کنند تا حد زیادی آرامش‌بخش است. حال اگر این ارتباط با آن دسته‌ای باشد که به جای گلایه‌ی مداوم و کنار گذاشتن درمان، به اینکه «بهبودی ممکن است» ایمان داشته باشند و به امید رسیدن به یک زندگی متعادل روند درمان را پی می‌گیرند، مثمر ثمرتر خواهد بود.
با یک جستجوی ساده به زبان انگلیسی متوجه می‌شوید که انجمن‌های گفتگوی (forum) زیادی درباره دوقطبی و افسردگی روی اینترنت وجود دارد. همین سایت منبع این مقاله، بنیانگذار شبکه‌ی گسترده‌ای از گروههای پشتیبانی در سرتاسر ایالات متحده است تا افراد مبتلا و نزدیکان آنها را گرد هم بیاورد تا آنها هم به این واقعیت برسند که «بهبودی ممکن است». آموزش ببینند و به هم کمک کنند؛ به کسانی که از روند عادی زندگی به دور افتاده‌اند یا برای درمان مشکل مالی دارند کمک کنند.
احتمالا به زودی لینک تعدادی از این وبسایت‌های مفید انگلیسی‌زبان (که مطالبشان منبع فعلی ما برای این وبلاگ است) در ستون کناری وبلاگ قرار می‌گیرد.
متاسفانه در ایران و به زبان فارسی این موارد وجود ندارد. وبلاگ حاضر تلاش کوچکی‌ست که فعلا در توان ما بوده. راه‌اندازی یک انجمن اینترنتی رایگان، از نظر فنی کار پیچیده‌ای نیست. چند کلیک کافیست! اما پویاییش نیاز به افرادی دارد که گرد هم بیایند و به یکدیگر کمک کنند. هدف ما هم در این وبلاگ بعد از تولید محتوا، گردهمایی جامعه‌ی مبتلایان و پشتیبانان آنهاست. با ما ارتباط برقرار کنید تا در کنار هم این وضع را بهبود ببخشیم.

پ.ن. چت روم و انجمن گفتگوی اختلال دوقطبی (forum) راه‌اندازی شد.

 

سبک زندگی

سبک زندگی سالم اهمیت زیادی دارد. حتی اگر علائم افسردگی یا اختلال دوقطبی، فعالیت فیزیکی، تغذیه مناسب یا خواب منظم را با مشکل روبرو کنند، شما می‌توانید به کمک بهبود سلامتیتان، حال خود را بهتر کنید. از روزهای خوبتان نهایت استفاده را ببرید. در این روزها کاری کنید که برای سلامتتان مفید باشد. حتی اگر به سادگی یک پیاده‌روی کوتاه یا خوردن کمی میوه و سبزی تازه، یا نوشتن باشد. زمانی که با دکترتان درباره تعیین اهداف صحبت می‌کنید «تغییر سبک زندگی» را هم مورد بحث قرار دهید.
شما قدرت تغییر را دارید. شما مهم‌ترین بخش برنامه‌ی بهبودیتان هستید. برنامه‌ی بهبودیتان منحصر به شخص شما خواهد بود. درست است که از بعضی اصول کلی تبعیت می‌کند اما شما و دکترتان آن را برای شخص شما طراحی می‌کنید. سبک زندگی سالم و پشتیبانی از جانب افرادی که حال شما را تجربه کرده‌اند می‌تواند به شما کمک کند تا با دکترتان راهی را به سمت بهبودی واقعی و بادوام پیدا کنید.

پ.ن. چت روم و انجمن گفتگوی اختلال دوقطبی (forum) راه‌اندازی شد.

 

بخش دوم این مطلب تحت عنوان راهنمای خانواده و دوستان فرد افسرده یا دوقطبی به صورت جداگانه منتشر شد.

منبع

keywords: هیچ وقت خوب نمیشم دوقطبی درمان داره؟ علاج لاعلاج ناعلاج خودکشی عوارض داروها ریزش مو جوش آکنه irritablity خسته شدم براش چیکار میتونم بکنم چه کنم خسته شدم