روند تشخیص اختلال دوقطبی -1

ممکن است مشکل چیز دیگری باشد؟

بسیاری از بیماری های فیزیکی می توانند روی عملکرد مغز شما تاثیر بگذارند و این تاثیرات گاهی علائمی بسیار شبیه به اختلال دوقطبی ایجاد کنند. در اینجا فهرستی از بیماری هایی که علائمی مشابه اختلالات خلقی دارند یا این دسته اختلالات را شدت می بخشند آورده ایم:

 

اختلالات تیروئید: پایین گلوی شما، غده ی تیروئید هورمون هایی جهت تنظیم متابولیسم ، رشد، پیرشفت و اعمال تناسلی تولید می کند. بیش فعالی تیروئید ( هایپرتیروئیدیسم) یعنی تولید زیاد هورمون ها، علائمی مشابه مانیا ایجاد می کند. در حالیکه کم کاری تیروئید ( هیپوتیروئیدیسم) موجب بروز علائم افسردگی می شود.

 

عدم تعادل هورمونی: نوروترنسمیتر ها معمولا مورد لطف و مرحمت هورمون ها هستند، لذا وقتی هورمون ها دچار نوسان باشند، خلق هم تحت تاثیر قرار می گیرد. در دوران بلوغ، در دوران قاعدگی بانوان، و در طول زندگی، تولید هورمون ها دستخوش تغییر می شود. توجه به این تغییرات و درمان در موارد ضروری به حفظ ثبات خلق کمک می کند.

 

دیابت: ناتوانی در تولید و پردازش قند و کربوهیدرات ها می تواند تغییراتی در خلق ایجاد کند. خوشبختانه بیشتر دکترها احتمال دیابت را بررسی می کنند.

مونونوکلئوسیس: نوعی عفونت ویروسی که اغلب در دربیرستان ها و کالج ها دیده می شود و به آن در اصطلاح مونو می گویند و شما را به شدت افسرده و بی حال می کند. یک آزمایش خون ساده برای تشخیص این ویروس کافی است.

سندرم خستگی مزمن:  که به آن ضعف مزمن ایمنی بدن در برابر خستگی (CFIS) نیز می گویند و منجر به احساس خستگی مداوم، تحریک پذیری و درد می شود – لذا بسیار شبیه به افسردگی است. تحقیقیات نشان می دهد افسردگی و خستگی مزمن در ایجاد تغییر برروی شیمی ِ مغز همپوشانی دارند، لذا اگر پزشک تشخیص سندرم خستگی مزمن داد، احتمالا داروی ضد افسردگی نیز تجویز خواهد کرد.

 

لوپوس: یک اختلال سیستم ایمنی بدن است که با تورم دردناک بافت های رابط همراه است و موجب تورم بسیاری از ارگان ها از قبیل مغز می شود. معمولا این اختلال با خستگی شدید و تحریک پذیری همراه است. پزشک شما می تواند برای تشخیص لوپوس آزمایش خون بگیرد. درمان معمولا با کورتيکواستروييد ها همراه است که خود موجب نوسان خلق می شوند.

 

سرطان: تشخیص سرطان احتمال افسردگی را افزایش می دهد. بعلاوه بعضی از سرطان ها و درمان های مربوط به سرظان توازن خلق را برهم می زنند.

 

سندرم کوشینگ:  که گاهی به آن هایپرکورتیزولیسم  هم می گویند، موجب تغییرات غیر عادی و نوسان خلق می شود. افراد مبتلا به سندرم کوشینگ معمولا بالا تنه ی چاقی دارند و این چاقی در ناحیه ی گردن مشهود است، همچنین صورت گرد، پاها و دستهای لاغری دارند.

 

هپاتیت: هپاتیت  التهاب کبد است و معمولا بر اثر ویروس یا مسمویت ایجاد می شود. علاوه بر ویژگی زرد شدن چشمها، هپاتیت ایجاد ضعفريال خستگی و تهوع می کند و ممکن است علائمی مشابه افسردگی داشته باشد. حتی ممکن است در مراحل مسمویت بوسیله ی بعضی خوراکی ها،ایجاد توهم کند. بسیاری از علائم نادر اما ممکن است.

اچ آی وی / ایدز: ویروس ضعف سیستم ایمنی بدن و سندرم کاهش ایمنی اکتسابی بطور کامل سیستم دفاعی بدن را مورد حمله قرار می دهند و شمارا در برابر بسیاری از عفونت ها – بعضی آزاردهنده و بعضی کشنده- ضعیف می کنند، که می توانند برروی خلق اثرگذار باشند. ویروس اچ آی وی همچنین می تواند مستقیما به سلول های مغز حمله کرده، مشکلانی در تفکر و خلق ایجاد کند. بعلاوه فشار روزانه ی ناشی از زندگی با ایدز منجر به اضطراب شدید می شود.

 

آرتروز رماتیسمی:  با تورم و زوال رباط های مفصلی، منجر به خستگی، ضعف و درد مزمن شده، و شما را درگیر جنگی مداورم با افسردگی می کند. اختلالات سیستم دفاعی بدن ( مانند لوپوس) می توانند همزمان با افسردگی وجود داشته باشند و در روند بیماری سهیم شوند.

 

به یادداشته باشید که: هر بیماری فیزیکی که شما را آزار می دهد و با عملکرد عادی شما تداخل دارد، منجر به افسردگی می شود. بخصوص این امر در مورد بیماری های مزمن صدق می کند. لازم است بدانید که احساس ناراحتی مزمن اصلا عادی نیست. از پزشک کمک بخواهید.

 

هشدار!: تشخیص یک بیماری مرتبط با اختلالات خلقی لزوما احتمال وجود اختلال خلقی را رد نمی کند. ممکن است بیماری فیزیکی را همراه با اختلال خلقی داشته باشید. در هرصورت هردو نیازمند درمان هستند.

توی کابینت ها دنبال مقصر بگردید

 

از آتجا که اختلال دوقطبی با فیزیولوژی و شیمی مغز در ارتباط است، هر چیزی که مصرف می کنید، از کوکائین تا شکلات، می تواند بر خلق شما تاثیر بگذارد. از لحظه ای که شروع به جویدن و بلعیدن هرچیزی می کنید، بدن شروع به تجزیه ی آن به مواد شیمیایی و رساندن آن به قلب، مغز، ماهیچه ها، ارگان ها و دیگر قسمت ها می کند.

 

هشدار!  لیست داروها و دیگر موادی که روی خلق شما تاثیر می گذارند دور و دراز است، اما در زیر چند تا از مهم ترین هارا ذکر کرده ایم:

·         الکل

·         کوکائین

·         آمفتامین ها که در درمان ADD یا ADHD یا دیگر بیماری ها استفادهم می شوند.

·         محرک ها از قبیل انواعی که در رژیم های دارویی برای بیدار ماندن استفاده می شوند( ویوارین یا نودوز)

·         داروهای خواب، شامل داروهای حاوی والرین و ملاتونین

·         آنتی هیستامین ها در داروهای سرماخوردگی و آلرژی که حاوی pseudoephedrine,

·         ephedra, or ephedrine هستند.

·         کورتیکوستروئید ها، که در درمان بسیاری از بیماری ها از جمله لوپوس، آسم و آلرژی ها بکار می روند.

·         Dextromethorphan که در بسیاری از داروهای ضد سرفه بکار می رود.

·         آکوتان، جهت درمان آکنه ی شدید.

 

اگر هریک از داروها یا مواد بالا را مصرف می کنید، به پزشک خود اطلاع دهید. نیمه کاره رها کردن همیشه بهترین راه نیست. اگر علت علائم مصرف مواد بالا باشد پزشک می تواند راه کم خطری برای قطع تدریجی داروها پیدا کند.

 

هشدار! موادی که در عرف جامعه پذیرفته شده هستند مانند کافئین، نیکوتین و الکل، که می توانند مغز را تحریک یا افسرده کنند، روی خلق شما تاثیر می گذارند. تا حد ممکن از مصرف این مواد خودداری کنید یا میزان مصرف خود را کاهش دهید. 

ادامه دارد.

منبع

مترجم: آبنوس مصلحی

واقعا چرا حسش نیست؟

 


انگیزه شما

چرا نمی توانید با انگیزه باشید؟ ممکن است از خودتان بپرسید "چرا انجام دادن این کار را دوست ندارم؟ چرا اصلا نمیتوانم این کار را انجام دهم؟". درباره انواع احساسات مختلفی که دارید فکر کنید. از خود بپرسید که"وقتی از چیزی اجتناب می کنم چه احساسی دارم؟" فکر کردن و تجزیه و تحلیل کردن احساسات مختلف می تواند مفید باشد. تنها دانستن جزئیات اینکه شما چگونه احساسی دارید آن را قابل پیش بینی تر و قابل کنترل تر می سازد. احتمالا زمانیکه درگیر احساسات ِ منفی هستید فکر کردن در مورد دلایل آنها وضعیت را بدتر می کند. زمانیکه حالتان بهتر است به دلایلی که باعث بدحال شدنتان می شوند فکر کنید یا در مورد آنها با کسی صحبت کنید.

به زمانهایی که کار سختی را انجام داده اید فکر کنید. حتی اگر کار کوچکی بوده باشد یاد آوری توان شما در انجام و تکمیل آن ، شما را به یاد احساس رضایت و خوشحالی بعد از آن می اندازد. معمولا یادآوری عواطف مثبت با تجربه ی مجدد آن حس ها همراه است. تا به حال خودتان را در حال لبخند زدن به یک خاطره ی خوب غافلگیر کرده اید؟

تمرین زیر را انجام دهید. می توانید از جدول زیر به عنوان یک راهنما برای کمک به تصمیم گیری درمورد اینکه  چه کمکی نیاز دارید استفاده کنید. در مورد آنچه که مجبورید انجام دهید و احساسی که در شما ایجاد می کند فکر کنید.

دسته بندی اقدامات مورد نیاز

وظایفی که در طول روز نیاز دارید انجام دهید و نیز کارهای سخت تر دیگری که از انجام آنها اجتناب کرده بودید را در اینجا بنویسید. ببینید آیا می توانید بفهمید که چرا برخی کار ها را به اتمام رسانده اید و برخی را انجام نداده اید؟

وظایفی که نیاز دارید

انجام دهید

انجام کار چقدر سخت به نظر می رسد؟

(رتبه بندی از 1 تا 10)

ایا وظیفه را

انجام داده ای؟

(نه،کمی، بیشترش را، بله)

اگر نه، چه چیزی آن را اینقدر سخت می کند؟

آیا انجام آن به تمرکز زیادی نیاز دارد؟

شما را مضطرب می کند؟ بیماریتان را به یادتان می آورد؟

 آیا به حرف زدن با دیگران نیاز دارید؟

این کار برای انجام دادن یکباره خیلی بزرگ است؟

 

 

 



مترجم: مهدی جواهری

منبع 

راهکارهای مقابله با خودکشی - 4

 استراتژی شمارهٔ 5


برنامه پیشگیری از خودکشی

نشانه‌های اولیه و معمول خطر شروع افسردگی‌تان را بنوسید.


در صورت بروز این نشانه‌ها یا اقدامات و تمایلات خودکشی، چه کارهایی از دستتان بر می‌آید؟ آن‌ها را از لیست زیر انتخاب کنید.

1-      تمام سلاح‌های خطرناک را از دسترس خود خارج کنید.

2-      با روانپزشک و روانشناس‌تان تماس بگیرید و بخواهید قرارملاقاتی فوری و اورژانسی را برایتان ترتیب دهند.

3-      برنامهٔ رفتاردرمانی فعالیت محور را اجرا کنید و خودتان را با فعالیت‌های مفید و رضایت‌بخش سرگرم کرده و حواستان را پرت کنید.

4-      در مقابل هجوم افکار منفی با روش باز‌سازی شناختی مقاومت کنید.

5-      از دوستان نزدیک و اعضای خانواده کمک بخواهید و به آن‌ها قول بدهید که اگر در مواقعی نتوانستند به شما رسیدگی کنند، به خودتان آسیب نمی‌رسانید.

6-      تمرین‌های ریلکسیشن و مدیتیشن انجام دهید.

7-      ورزش کنید.

8-      به معنویات و مذهب تکیه کنید.

9-      دلایلتان را برای زندگی دوره کنید.

 

چه کار‌هایی از دست پزشک و روانشناستان بر می‌آید؟ آن‌ها را از لیست زیر انتخاب کنید.

1-      فورا شما را ملاقات کنند.

2-      برنامه دارویی‌تان را اصلاح کنند.

3-      در صورت نیاز ترتیب بستری شدنتان را بدهند.

4-      شما را از علل بروز و تأثیرات تمایلات خودکشی بر خودتان و دیگران، آگاه کنند.

5-      همراه با شما راه‌کار‌های رفتاردرمانی را اجرا کند تا بتوانید افکار و احساسات رنج‌آورتان را کنترل کنید.

 

چه کارهایی از دست نزدیکانتان بر می‌آید؟ آن‌ها را از لیست زیر انتخاب کنید.

1-      شنوندهٔ خوبی باشند،‌ احساساتتان را تأیید کنند و پیشنهاداتشان را بیان کنند.

2-      از قضاوت یا نقد کردنتان بپرهیزند.

3-      سعی کنند با سرگرمی‌هایی که برای دو طرف لذت‌بخش باشد، حواستان را پرت کنند.

4-       مسئولیت‌هایی مثل نگه‌داری از کودکان ممکن است در شرایط فعلی برایتان طاقت فرسا باشد یا در به انجام رساندنشان مشکل داشته باشید. آن‌ها می‌توانند تا حدی بار این مسئولیت‌ها را از دوشتان بر‌دارند.

5-      کنارتان بمانند تا زمانی که احساس امنیت کنید.

6-      با پزشکتان تماس بگیرند و برایتان وقت ملاقات بگیرند.

7-      در صورت نیاز شما را به بیمارستان برسانند.

8-      آماده باشند در شرایط بحرانی، سلاح‌ها و قرص‌ها را از دسترستان خارج کنند.

لیستی تهیه کنید از نزدیکانتان که در صورت نیاز از شما حمایت خواهند کرد و در مقابل هر کدام با یادداشت کردن شماره‌ٔ گزینه‌های 1تا8 تعیین کنید چه کارهایی ممکن است از دستشان بر بیاید ( در صورت امکان بیشتر از یک شماره یادداشت کنید).


نام و تلفن دکترهایتان را یادداشت کنید.

چه انتظاری از روانپزشک خود داشته باشم؟


 

اگر می‌ترسید با افشای تمایلتان به خودکشی پزشکانتان را (روان پزشک و یا روان درمانگر) نگران کنید، این حس‌تان را هم با آنها در میان بگذارید، به احتمال زیاد متعجب خواهید شد که با چه آمادگی بالایی به موقعیت‌تان توجه نشان می‌دهند. مطمئنا روان‌درمانگر یا پزشکتان مراجعان زیادی با تمایلات خودکشی داشته و بهترین کار این است که حقیقت را بداند حتی اگر تصمیمی برای تجدیدنظر و بازنگری در برنامه درمانی‌تان نداشته باشد. شاید شرایطتان باعث شود پزشکتان در روش درما‌نی‌ که در پیش گرفته احساس ناکامی کند اما شما مسئول احساسات او نیستید بلکه مهم این است که احساس یاس و ناامیدی تان‌را با صراحت با او در میان بگذارید.

احتمالا پزشک برنامهٔ دارویی‌‌تان را بازبینی خواهد کرد. از جمله کارهایی که می‌تواند انجام دهد این است که یک داروی ضد افسردگی به داروهایتان اضافه کند یا اگر پیش از این، چنین دارویی مصرف می‌کردید نوع آن را عوض کند، دوز داروی تثبیت‌کنندهٔ خلق را بالا ببرد و یا تثبیت‌کننده‌ٔ دیگری را اضافه کند. در موارد استثنایی هم ممکن است شوک‌درمانی را توصیه کند.

اگر علائم بارزی از اضطراب، تشویش و روان پریشی هم داشته باشید، ممکن است برخی داروهای خاص ضد‌ روان‌پریشی یا بنزودیازپین‌ها را به برنامه معمول دارویی‌تان اضافه کند. گاهی با کنترل و درمان دارویی اضطراب و تشویش، تمایل به خودکشی کم می‌شود.

سعی کنید نسبت به سرعت اثر بخشی دارودرمانی واقع بین باشید.‌ البته پشت سر گذاشتن مرحله آزمون و خطا و جایگزینی داروها تا تنظیم برنامه دارویی عذاب آور است مخصوصا وقتی که مایوس و بد بین هم شده اید و اگر تغییرات اولیه در برنامه دارویی‌تان به نتیجه مورد نظر نرسید ممکن است به فکر رها کردن درمان بیفتید.

 بعد از تنظیم شدن برنامه دارویی‌تان مطمئناً وضعیت ناامیدی و تمایل به خودکشی‌تان از بین خواهد رفت، اما چند هفته‌ای طول می‌کشد تا شدیدترین علائم هم از بین بروند. با این همه بارها شاهد بوده ام که تغییراتی کوچک در برنامه دارویی افراد چه تاثیر باورنکردنی بر افرادی با ریسک بالای خودکشی داشته است. جرارد 48 ساله، بیماری مبتلا به اختلال دو قطبی، خودش را در گاراژ حبس کرده و ماشینش را روشن کرده بود تا خودکشی کند.

 

بعد از گذراندن مدت کوتاهی در بیمارستان، پزشکش داروی ضد افسردگی پاروکستین (پاکسیل) را به داروی تثبیت کننده‌اش اضافه کرد. به سرعت فکر و تمایلش به خودکشی رو به کاهش رفت و و سرانجام افسردگی‌اش هم از بین رفت، البته نه به همان سرعت.

اما روان ‌درمانگر‌تان چه رویه درمانی را در پیش خواهد گرفت؟ پاسخ این پرسش بستگی به این دارد که گرایش تئوریکش چه باشد و چه مدت با شما کار کرده باشد. آنها اغلب سعی می‌کنند شما را از نظر عاطفی حمایت کنند و کمکتان می‌کنند تمایلات خودکشی‌تان را کنترل  کنید (مثلاً با تکنیک‌های پرت کردن حواس، ریلکسیشن یا بازسازی شناختی) و درد و رنجتان را تسکین می‌دهند. پزشکتان در کنار شما سابقه، رفتارها و عواقب اقدام و تمایل به خودکشی را بررسی می‌کند. بسیاری از روان‌درمانگر‌ها مخصوصاً آنهایی که گرایش به رفتار درمانی شناختی یا روش بین‌فردی دارند، معتقدند که تمایل به خودکشی وابسته به موقعیت است و واکنشی است از بین چندین واکنش ممکن نسبت به شرایط. 


ادامه دارد.


مترجم: المیرا انزابی نژاد 

منبع